Infinite Stratos Chapter 3 "Sparkling Fireworks are a maiden's color"

 สวัสดีทุกท่านนิยายแถมของ BD ตอน 3มาแล้วสำหรับ ตอน 1-2 ผมได้แก้คำที่พิมพ์ผิดบวกแก้ประโยคที่อ่านแล้วมันติดขัดๆให้แล้วนะครับ ต้องขอบคุณ Fumin ที่มาช่วยแก้คำผิดให้ขอให้สนุกกับตอน 3 ใครจะเอาไปปล่อยที่ไหนกรุณาให้เครดิตสักนิดก็ดีนะครับ    Enjoyment~*

Chapter 3 : "Sparkling  Fireworks are a maiden's color"

ไหงมันกลายเป็นแบบนี้ได้...

ป้ายด้านล่างมีตัวอักษรขนาดใหญ่เขียนว่า  "การประกวดคู่ที่ดูดีที่สุด" ผมยืนอยู่โดยมีชาร์ลอยู่ทางด้านขวา และลอว์ร่าทางด้านซ้าย

"เอ่อคือ...คุณดูนัวส์ กับ คุณ โบวเดวิก  คุณทั้งสองคนเลือกผู้ชายคนนี้เป็นคู่เหรอคะ...?"

ทั้งสองคนบอกว่าอยากจะเข้าร่วมกิจกรรมนี้  เลยกลายมาเป็นแบบนี้

รางวัลก็ค่อนข้างน่าสนใจอยู่หรอก...แต่เอาจริงดิ?

รางวัลมันดูไม่คุ้มค่าสำหรับผมเอาซะเลยที่ไม่อยากจะเข้าร่วมงานประกวดพรรค์นี้

นั่นสิ...ไม่คุ้มค่าจริงๆ

"นี่...ชาร์ล?"

"อิจิกะ! พวกเราต้องชนะให้ได้"

"คือว่า...ลอว์ร่า?"

"ถ้าฉันเอาจริง การแข่งขันทุกอย่างก็ชนะได้อย่างไม่มีปัญหาหรอก"

"ทั้งคู่รู้เปล่าว่าถ้าพวกเธอไปหาคู่มาสมัครเป็นของตัวเองจะได้รางวัลเยอะกว่า? ดั้งนั้นจุดนี้เป็นจุดสำคัญที่จะ--"

"นั่นไม่ใช่ปัญหา"

"นั่นไม่ใช่ปัญหา"

...อย่างงั้นเหรอ

ไม่คิดถึงหัวอกฉันเลย  ทั้งสองก็ยังคงฉุดกระชากลากผมไปอย่างร่าเริง

"เห ใจกล้าจังนะ แบบนี้มันอยู่นอกเหนือความคาดหมายแฮะ..."

ใช่แล้ว!? พวกเธอกำลังสร้างปัญหาให้เจ้าหน้าที่หญิงเพราะเรื่องนี้อยู่นะ

"แต่ก็ไม่เป็นไร น่าสนใจดี เอาไปกันได้แล้ว!"

--หา!?

เจ้าหน้าที่หญิงมีประกายแห่งชัยชนะอยู่บนรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสนุก

ว้าว ไม่เป็นห่วงคนอื่นบ้างเลยเหรอไง เอาแต่ใจตัวเองจริงๆ

"ถ้างั้น เริ่มการประกวดการประกวดคู่ที่ดูดีที่สุดได้!  เกมส์แรกวิ่งแข่ง 3ขา!"

นี่มันอย่างกับการแข่งกีฬา...

"...ทำอะไรนะ?"

"อิจิกะ พันขาขวาไว้กับขาของฉันนะ"

"ส่วนขาซ้ายพันไว้กับฉัน"

ลอว์ร่ากับชาร์ลได้ผูกขาของพวกเธออย่างรวดเร็วขณะที่พูดกับผม

"เดี๋ยวสิ! แบบนี้ไม่ใช่ 3ขาแล้วนะ"

"ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้หรอก"

"ช่วยไม่ได้นี่"

ผมสงสัยว่าทำไมทั้งที่ 2คนดูเหมือนเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย แต่เหมือนผมเห็นมีประกายไฟประทะระหว่างทั้งคู่

"ทุกท่าน กรุณาไปประจำที่เส้นสตาร์ทด้วย!"

พวกเราเดินไปด้วยกันอย่างระมัดระวังไปที่จุดสตาด

หลังจากนั้น 10 วิต่อมา  ปืนที่เป็นเสียงสัญญาณเริ่มต้นก็ดังขึ้น

"เริ่มได้!"

"ไปกันอิจิกะ!"

"ไปอิจิกะ"

"เดี๋ยวสิ เดี๋ยว---หว่า!"

ขาซ้ายกับขาขวาผมได้ถูกดึงพร้อมกัน และล้มลงอย่างสวยงามโดยที่ใบหน้ากระแทกกับน้ำ เจ็บมากๆ

"ทำอะไรของนายน่ะอิจิกะ!"

"ทำอะไรน่ะอิจิกะ!"

เอ๋ ความผิดผมเหรอ?

"ขะ-ขอโทษ..."

ผมจะบอกว่าทั้งชาร์ลและลอว์ร่าก็ตกลงมาในสระเช่นด้วยกัน

มันไม่มีทางที่จะวิ่งเร็วกว่าคนที่วิ่ง2คนด้วยคน 3คนอยู่แล้ว

ทั้งคู่ได้ล่วงหน้าออกจากสระไปก่อนหลังจากที่แกะผ้าออกจากขาทั้งที่อยู่ใต้น้ำอย่างรวดเร็ว

"ทีมคู่พิเศษ โชคไม่ดีเลยนะ ที่มาถึงเป็นคู่สุดท้าย"

ไม่เป็นไร พวกเราก็ไม่ได้เป้าหมายที่จะขึ้นไปนำอยู่แล้ว...อย่างน้อยก็ผมคนนึงล่ะ

บางที่ผมอาจจะผิดหวังนิดหน่อย แต่ผมอาจจะคิดไปเองก็ได้

ผมไปเดินยังบริเวณขอบเพื่อที่จะปีขึ้นมา

"จับไว้สิอิจิกะ"

"จับสิอิจิกะ"

ที่ด้านข้างของสระ ทั้งสองคนยืนมือมาให้ผมพร้อมกัน

ต้องมีหนึ่งในสองคนโกรธแน่นอนถ้าผมเลือกคนใดคนหนึ่ง...

"ขะ-ขอบคุณ"

ผมคว้ามือของทั้งสองคนแล้วก็ปีนขึ้นมาจากสระและการแข่งครั้งต่อไปก็ถูกประกาศขึ้น

"ต่อไปเป็นการแข่งขัน รักสื่อรักขว้างจานร่อน คู่ใดทำการประสานงานกันได้ดีที่สุด และใครอยู่ได้นานที่สุดเป็นผู้ชนะ"

โอ้...ดีอย่างน้อยก็ดูเหมือนว่าเกมส์นี้ทุกคนจะไม่ได้รับบาดเจ็บ...

"นี่ อิจิกะ!"

"รับไปอิจกะ"

ว้า เหวอ

"เหวออ!? ทั้งสองคนอย่าขว้างมาพร้อมกันสิ!"

ผมก็รับพวกมันไว้ได้ทั้งสองมือแล้ว ขว้างกลับไปคือที่ละอัน

"อิจิกะ ฉันจะเดินขึ้นไปอีกนิดนะ จะได้เพิ่มคะแนนมากขึ้น"

"ฉันจะขว้างให้เร็วขึ้น"

"ไม่ เดี๋ยว เดี๋ยว !"

ผมเตรียมที่จะรับจานร่อนที่บินเข้ามาหา แต่ว่า จานร่อนที่ชาร์ลและลอว์ร่าขว้างมาได้พุ่งไปตรงที่ที่ไม่ได้ตั้งใจไว้  พวกมันได้แยกออกไปทางซ้ายและขวา

"อา"
"อาา"

เราต้องทำได้...!

ผมรับจานร่อนของชาร์ลไว้ด้วยมือขวาและของลอว์ร่าด้วยเท้าซ้าย

 แต่เพราะผมกระโดดอย่างนั้นเลยทำให้สุดท้ายจบลงที่ผมตกลงไปในน้ำ

"อาาา!"

"ฮา..ฮา..."

"อิจิกะเป็นอะไรไหม?"

"ไม่เป็น..คิดว่านะ"

"งั้นเหรอการแข่งรอบไปจะเริ่มแล้ว"

"หะ-หา ให้ฉันได้พักเถอะ...ขอร้อง"

"ไม่"

"ไม่มีทาง"

"...."

นี่มันอะไรกันหาาา!

หลังจากนั้นการประกวดหลายอย่างที่จัดขึ้นพร้อมกับทุกข์ทรมาณของผม และ เฮ้ 'การประกวดหั่นกระหล่ำ'
'กับการประกวดยิงจรวดขวดน้ำ'  มันเป็นการแข่งคู่กันตรงไหนฟะ?

ชาร์ลและลอว์ร่า หรือจะเรียกว่าผู้แทนนักเรียนดี  ความสามารถทางด้านฟิสิกส์ช่วยทำให้ไปได้ไกลที่สุด แม้ว่าผมจะเพิ่มน้ำหนักมันลงไป  แต่สิ่งที่น่ากลัวไปกว่าสิ่งใด
คือตอนนี้พวกเราได้ขึ้นมาอยู่ลำดับต้นๆของการแข่งขันแล้ว

และแล้วการประกวดรอบสุดท้ายที่จะเป็นผลตัดสินก็ได้ถูกประกาศขึ้น

"เราได้มาถึงการแข่งขันรอบสุดท้ายกันแล้ว!  สำหรับการแข่งขันรอบสุดจะวัดระดับความสุขของคู่รัก : การแข่งขันกินน้ำแข็งใส

การแข่งขันกินน้ำแข็งใสครั้งนี้ต้องพูดว่า 'อ้าม'ด้วย "

"หา!?"

"ถ้าฝ่ายชายคู่ควรที่จะเป็นคนรักของแฟนเขา ควรจะต้องกินน้ำแข็งไสให้ได้เยอะๆ! ผู้เข้าแข่งขันกรุณาไปประจำที่โต๊ะด้วยค่ะ! "

รู้สึกไม่ดีเอาซะเลย ไม่สิ มันมีอะไรนอกจากรู้สึกไม่ดีเอามากๆ!

"อิจิกะ"

"อิจิกะ"

อึก...

"มานี่สิ"

"มานั่งนี่สิอิจิกะ"

ปิศาจ 2ตนกำลังกวักมือเรียกผม!  อาาา ผมอยากให้น้ำแข็งใสนับ 10 ถ้วยที่อยู่บนโต๊ะมันเป็นเพียงแค่ภาพลวงตาจริงๆ

"อิ-จิ-กะ คงจะไม่บอกใช่มั้ยว่าไม่อยากจะทำแบบนี้?"

ชาร์ลยิ้ม ผมไม่เอะใจสักนิด แต่ ที่แน่ๆผมไปเหยียบกับระเบิดเขาแล้ว

"อิจิกะ เจ้าบ้า นายจะปฎิเสธคำชวนของฉันเหรอ!?"

ลอว์ร่ามีท่าที่ติติงผม หรือจะบอกว่าเธอกล้าที่จะพูดตรงไปตรงมาดี   พูดก็พูดเถอะความกล้าที่จะพูดของเธอในสถานการณ์แบบเนี่ยมันทำได้แค่ให้ผมลำบากมากขึ้น

อย่างกับกระต่ายป่าที่ตระโกนร้องว่า "ทำไมเราต้องมาติดกับดักด้วย!"

เออะ... อยากจะหนี! อยากจะหนีไปให้ไกล แต่...!

ราวกับมีเสียงใครคำพูดขึ้นมาว่า

'ถ้าวันนี้นายหนี พรุ่งนี้นายจะต้องเจอการต่อสู้ที่หนักกว่าเป็นสองเท่า'

ถ้าพรุ่งนี้นายหนีอีก  วันมะรืนจะไม่มาเยือนนายอีกชั่วนิรันดร์....!

อืม เป็นทางเลือกที่ดี! เยี่ยม! เราไม่มีทางหนีได้!

เพราะงั้น ผมจึงไปนั่งที่

"ระวัง,เริ่มได้!"

ปัง! เสียงของปืนดังก้องไปทั่ว

"อิจิกะ อ้ามมมมมมม"

"ฉะ-ฉันป้อนให้เอง อะ-อ้ามมมมม"

มีช้อนที่เต็มไปด้วยน้ำแข็งใสยื่นมาทั้งสองข้างของผม  รสสตอเบอรี่ก็ดูผ่อนคลายดี รสเมล่อนก็ไม่เลว

'กรุบ กรุบ '

"นี่! อะนี่!  นี่!"

"กินนี่สิ! อย่าช้าสิ"

'อุ๊บบบ!'

ทำแข็งใสที่ป้อนผมมาอย่างรวดเร็ว

ความเย็นได้ผ่านจากปากผมและไหลไปทั่วทำให้เริ่ม สั่นและปวดหัว

หายใจ หายใจไม่ออกแล้ว!

"ลอว์ร่า ช้าลงหน่อยสิ"

"อะไรของนาย นายน่าจะบอกให้ชาร์ลล็อตช้าลงมากกว่า"

'ปังเปรี้ยง!'

มีประกายไฟประทุขึ้นระหว่างทั้งสองคน

"อิจิกะ!" "อิจิกะ!"

ช้อนที่เต็มด้วยน้ำแข็งใสทั้งสองได้ยัดเข้ามาในปากผมเวลาเดียวกัน

"อึก..."

'ตุ๊บ'

"เอ๋? อิจิกะ..."

"เกิดอะไรขึ้น? มันเร็วไปนะที่จะนอนตอนนี้"

ผมล้มลงไปเพราะอาการขาด อ็อกซิเจน!

ผมตะโกนในใจใขณะที่สติกำลังเลือนลาง

End Chapter 3 "Sparkling  Fireworks are a maiden's color"